หากสนใจสินค้านี้กรุณาสอบถามเพิ่มเติม • ชีวิตในชาติปัจจุบันนี้ น้อยนัก สั้นนัก • ทุกชีวิต...ล้วนผ่านกรรมดี กรรมชั่ว มามากมาย • ผู้ใดทำเหตุ ย่อมได้รับผลตรงตามเหตุแน่นอน • ทำดีต้องได้ดีเสมอ ไม่มียกเว้นด้วยเหตุผลใดทั้งสิ้น • ความซับซ้อนของกรรม • ผลแห่งกรรม...เป็นเครื่องชี้ให้เห็นถึงการกระทำ • อำนาจที่ยิ่งใหญ่ของกรรม นำให้เกิดความแตกต่างของชีวิต • กรรม...ทำให้เทวดามาเกิดเป็นมนุษย์ได้ • มนุษย์เกิดเป็นเทวดาได้ เพราะกรรมที่กระทำ • กรรม...ทำให้มนุษย์เกิดเป็นสัตว์ได้ • อานุภาพของการให้ความเคารพในพระธรรม ก็นำสัตว์ให้เกิดมาเป็นเทวดาและมนุษย์ได้ • ทุกชีวิตมีความตายเป็นเบื้องหน้า • ไม่มีสักคนเดียว ที่จะหนีความตายพ้น • ความรู้ว่าต้องตาย เป็นคุณประโยชน์ยิ่งใหญ่ • ปราชญ์ทางพระพุทธศาสนาสอนให้หัดตายก่อนถึงเวลาตายจริง • การหัดตาย มีคุณเป็นพิเศษแก่จิตใจอย่างยิ่ง • พุทธวิธีเพื่อการหัดตาย • ฝึกอบรมความคิดว่าเมื่อปราศจากชีวิตแล้ว • สภาพร่างกายของตนที่เคยเคลื่อนไหว จักทอดนิ่ง • ถูกทอดทิ้งอ้างว้างตามลำพัง หลังปราศจากชีวิต • ทรัพย์สมบัติที่สะสมไว้ ในขณะที่มีชีวิต • สิ้นสุดลงแล้วพร้อมกับลมหายใจ และชีวิตที่สิ้นสุด • มองให้เห็นสภาพร่างกายที่ตายแล้ว • ทรัพย์สมบัติสักนิด เมื่อตายไปก็นำไปไม่ได้ • แม้ร่างกายของเรา ก็ต้องทิ้งไว้ในโลก • ความเชื่อในชีวิตหลังความตาย • ชีวิตในชาติข้างหน้า ยาวนาน ไม่อาจจะประมาณได้ • แม้รักตนจริง ควรรักไปถึงชีวิตข้างหน้าด้วย • เมื่อชีวิตดับสลาย...ทุกสิ่งที่เคยครอง • ก็ต้องสูญสลายพลัดพราก • ทุกชีวิตต้องตาย...และจะตายในเวลาไม่นาน | • ความโลภไม่มีขอบเขตนั้น เป็นทุกข์หนักนัก • ผู้มีปัญญา มีความฉลาด มีสัมมาทิฐิ • จักมุ่งเพียรละกิเลส ก่อนความตายมาถึง • ปล่อยใจจากสิ่งทั้งหลาย ก่อนถูกความตายบังคับ • กิเลสทั้งหลาย ล้วนเป็นโทษแก่ผู้ตาย • ผู้ละโลกนี้ไปในขณะที่จิตเศร้าหมอง... • ทุคติสำหรับผู้นั้น เป็นอันหวังได้ • จิตที่มีกิเลสมาก...ย่อมเศร้าหมองมาก • จิตที่เศร้าหมองด้วยกิเลส...เป็นจิตที่ไม่บริสุทธิ์ • กิเลสกองหลง เป็นเหตุแห่งราคะ โลภะ และโทสะ • ผู้มีโมหะมาก คือมีความหลงมาก • มีความรู้สึกที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควร ในตน คน อำนาจ • บุคคลผู้มีโมหะมาก หลงตนมาก • จัดเป็นพวกมีกิเลสมาก มีจิตเศร้าหมองมาก • ผลของกรรมที่เที่ยงแท้ หลังความตาย • ผู้คุ้นเคยกับความดี ทำดีได้โดยง่าย • ผู้ที่มีเหตุผล ก็คือผู้มีปัญญา • ผู้วางเฉย...เป็นผู้ไม่มีกิเลสเครื่องฟูขึ้น • ผู้วางเฉย...เป็นผู้มีสติทุกเมื่อ • ทำความดีด้วยใจว่างจากกิเลส • ทำดีด้วยความโลภและหลง จักไม่อาจให้ผลสูงสุด • ทำดีแล้วต้องได้ดี...แน่นอน เสมอไป • ทำกรรมดีแล้วจิตใจจักไม่ร้อนเร่า • ควรทำดีโดยทำใจให้เป็นกลาง ไม่มุ่งหวังสิ่งใด • ทำความดีอย่างบริสุทธิ์ สะอาดจริงเถิด • ทำให้ไม่มีตัวเรา ของเราได้...วิเศษสุด • ตัวเราที่ดี...ต้องมีใจที่อบรมด้วยธรรมอันงาม • อุเบกขาธรรม • โรคทางจิต ก็เหมือนโรคทางกาย • ยอดของพรหมวิหารธรรม • ฐานของพรหมวิหารธรรม • ฯลฯ |